Córeczko,
trudno mi było wyobrazić sobie siebie jako Matkę 8miesięcznego dziecka, o którym wydawać by się mogło - kilka dni temu, a w czasach kiedy jeszcze nie byliśmy małżeństwem Twój Tata pisał kiedyś w Tobie będzie rozwijać się nowe życie. I teraz to Życie rozpoczyna swój dziewiąty miesiąc istnienia. Wiedziałam, że ten moment kiedyś nastąpi, rozmawialiśmy, snuliśmy plany, ale to wszystko było takie nierealne, ciężko mi było w swoich wyobrażeniach zobaczyć nas jako rodziców, mimo, że o tym marzyliśmy, pragnęliśmy. A teraz nie wyobrażam sobie świata bez Ciebie. Wracałabym do domu po 8godzinnej pracy, ślęczeniu przed ekranem komputera, za pomocą którego Polski i tak nie zbuduję (według słów Twej Prababci Heni) i co? Komputer, seriale, książki? Pustka. Nie. Nie. Nie.
Jesteś. I to jest najpiękniejsze. I życzę Ci samych radosnych dni, uśmiechów ze wszystkiego i do wszystkich. A ten dzień uczynimy dobrym, bardzo dobrym.
Jesteś już taka duża!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz