jot-em.

Istoty moje,

po naszych wakacyjnych wojażach jesteśmy wreszcie u siebie. Wyjechaliśmy pod koniec czerwca i z niespełna tygodniową przerwą na pobyt w domu, przepakowanie walizek i zabranie wszystkich potrzebnych rzeczy na wyjazd nad morze, dopiero w sobotę wróciliśmy na dobre. To był piękny, letni, beztroski czas. I mimo trwających nadal ciepłych dni, już żałuję, że lato dobiega końca. A chłodniejsze wieczory i poranki ( Mamo, terakota na balkonie jest bardzo zimna) przypominają, że niebawem zacznie się wrzesień. Ale po kolei. Powspominajmy trochę.

18 lipca z samego rana dotarliśmy do Krynicy. Podróżowanie nocą z Wami to czysta przyjemność. Bo nawet jeśli nie śpicie, to w ciszy podziwiacie miasta przez okna samochodu. Kolorowe lampy przy warszawskich knajpach na Wiśle, pięknie oświetlony mosty, czy ciemność lasu na nieoświetlonych drogach. Obudziliście się, gdy koło ósmej dotarliśmy  na miejsce i parkując samochód przy naszym pensjonacie zobaczyliście morze. Piękne, błękitne, spokojne. I uwielbiam w Was - w Dzieciach to, że Wam mnóstwo miejsc, sytuacji, rzeczy odpowiada. Nie patrzycie na niedogodności, które nam w pierwszym dniu odebrały humory, a zachwycaliście się wszystkim. Mamo patrz, jaka śliczna umywalka. Jaka piękna kabina. Nie zwracaliście uwagi na nieposprzątany do końca nasz pokój, wystrój z czasów PRLu, brak kuchni w tym samym budynku. A ucieszył Was ogromny taras, po którym Karol z miotłą w ręku stawiał coraz więcej kroków, nie reagowaliście na odrapania, stare meble, wypadające ze stolika śruby, ułamane półki i wieszaki. I po dniu, i nam Wasz nastrój też się udzielił, a dzięki temu na prawdę mieliśmy się z czego pośmiać. Pod koniec pobytu Tata stwierdził, że nawet ten nasz "apartament" zaczął Mu się podobać! Trafiliśmy na fantastyczną pogodę, nie upały, które po kilku godzinach pobytu na plaży by nas zmęczyły, a ponad dwadzieścia stopni na termometrach umożliwiało całodzienne zabawy w wodzie i piachu. Rozbijaliśmy nasz obóz blisko morza i wykopywaliśmy Wam prywatny basen ze stałym dopływem morskiej wody. Chlapaliście się w nim przez cały dzień z przerwami na posiłki i odpoczynek w namiocie/wózku. Budowaliśmy zamki otoczone fosą, mosty z przepływającą pod nimi wodą, torty, ciasta i wszelkie babeczki ozdabiane muszlami i patykami. Graliśmy w piłkę, ganialiście się na czworaka po tej wieeeelkiej piaskownicy, chowaliśmy się przed wiatrem w namiocie i otuleni ręcznikami ogrzewaliśmy nasze ciała, robiliśmy piękne sesje zdjęciowe, oglądaliśmy zachód słońca, poszukiwaliśmy dzików, zajadaliśmy się goframi i po prostu cieszyliśmy się sobą. Ciocia Aneta, z której rodziną wspólnie spędzaliśmy te wakacje stwierdziła, że jesteśmy jacyś tacy spokojni, wypoczęci i wyluzowani. Chcieliście to jedliście, nie chcieliście to nie. Robicie to samodzielnie w domu, więc nie rozumiem, czemu w restauracjach mieliśmy Wam na to nie pozwalać. Tak, nawet roczny Karol je mnóstwo rzeczy sam, bo tak chce i już. Spaliście, gdy mieliście na to ochotę. Biegaliście na bosaka, brudząc się wszystkim, czym tylko można, Karol nie raz miał buzię pełną piachu, ale przed dwoma laty z Marcelką też to przerabialiśmy i jaka Dziewczyna nam wyrosła! Morze opuściliśmy w południe z górą nasmażonych placków, deszczem za oknem i przez przypadek zatrzymaliśmy się przy fajnym parku rozrywki. Marcelka po raz pierwszy jechała na kucyku, przepłynęliśmy się statkiem, powygłupialiśmy wspólnie na dmuchańcach i koło północy dotarliśmy do Dziadków. Szczęśliwi i zadowoleni. I choć z Dziećmi wakacje wyglądają zupełnie inaczej, bo nawet gazety nie zdarzyłam do końca przeczytać (morskie fale mi ją zalały) to umysł psychicznie bardzo wypoczął. I na zawsze pozostaną w sercu te momenty, gdy we trójkę przewracamy się na piachu, gdy oboje na mnie leżycie/siedzicie/skaczecie, a ja czuję, że jestem w takim momencie swojego życia, w którym być powinnam. Z Wami. Po prostu.

Dalszą część beztroskich wakacji spędziliśmy u Dziadków. Tym z Podlasia daliśmy możliwość odpoczynku w górach, a my przejęliśmy obowiązki nad całym domostwem. Miałam pomoc dzięki obecności piętnastoletniej Oli - córce mojego brata ciotecznego, która na całe szczęście uwielbia Dzieci. Kąpała Was po całodniowych zabawach na podwórku i bieganiu na bosaka, spacerowała i karmiła, jeśli tego chcieliście. Grała w chowanego i berka, kąpała się z Wami w basenie i po prostu - fajnie, że była. I jak to my Baby - popłakałyśmy się, gdy wyjeżdżała, bo dwutygodniowe wspólnie przebywanie i rozmowy bardzo nas do siebie zbliżyły.
Prawie 40 stopniowe upały sprawiły, że południa spędzaliśmy w domu budując z klocków, urządzając kino domowe, czy drzemiąc. Odżywaliście wieczorami na podwórku u sąsiadów. Skakaliśmy na trampolinie, wymyślając na niej przeróżne zabawy (berek, chowanego!), jeździliście na rowerach, bawiliśmy się w raz dwa trzy baba jaga patrzy. Niesamowicie dobry czas. Radość i spokój. A mi Wasze wakacje na Podlasiu będą kojarzyć się z melodyjką z czarnego BMW z tablicą rejestracyjną Marcelina, brudnymi stopami i kilogramami owoców. W przyszłym roku znów to powtórzymy!
Ostatni tydzień spędziliśmy na wsi u rodziców Waszego Taty, dając im możliwość lepszego poznania wnuków i nacieszenia się Wami. To czas, dzięki któremu bardziej oswoiliście się z wodą, bo patrząc na Ciebie Marcelko widzę ogromną zmianę. Od kurczowego trzymania się mnie za szyję na basenie w Hajnówce, po wbieganie bez naszego towarzystwa do wody sięgającej Ci klatki piersiowej podczas naszego jednodniowego wypadu do Stężycy, przez niechęć do wychodzenia ze stawu, w którym kąpaliśmy się podczas zachodu słońca, po ostatni pobyt na basenie, gdzie kładłaś się na wodę, podtrzymywania przeze mnie próbowałaś płynąć żabką, stawałaś mi na kolanach chcąc się z nich wybijać i coraz częściej nie przejmując się tym, gdy woda wpadała Ci do oczu i uszu.

A teraz od niedzieli wróciliśmy do naszego stałego rytmu dnia, który mimo domowych obowiązków i większego zmęczenia - bardzo lubię. Poranne spacery, zabawy na placu i lody w kawiarni z plastikowym domkiem, spotkania z sąsiadami i ich dziećmi, popołudniowe drzemki i moje wieczorne gotowanie.

Lato trwaj. Nie odchodź jeszcze. Daj się sobą nasycić.